Σεπτέμβριος

Θυμάμαι
να φλέγομαι

γυνή πύρινη


της φωτιάς μείνε
κτήμα

η λάμψη σου
ζει

όσο
τα μάτια σου
στρέφεις
στον ήλιο


( Το ποίημα αφιερώνεται στη Μ. και στους αυτόχειρες της διπλανής πόρτας )