
φλογερή, όπως την κραδαίνει ο Προμηθέας
για τη σωτηρία του ανθρώπου
Και δυο καρπούς στην καρδιά
γινωμένους,
Με την αρχέγονη θέρμη της
Ταϊζει της σκλαβιάς μου το ψύχος
Μόνο τα μάτια, σε δάσος ασαφές
δυο μάγισσες κρυμμένες
ανασύρουν από τα βάθη τους τη λαχτάρα μου για ζωή.
του Δημήτρη Χ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου