Οι στρατιώτες πενθούν φρενιασμένοι

Παληκάρι ψηλό, στρατιώτη γνωστέ
Ποιων πατρίδα σε κλαίει κλεφτά;
Ποιοι προδότες σε θάψαν
και ποια αδέλφια με δάκρυ
τον τάφο ποτίσαν;
Παληκάρι ορθό, με το αίμα που κόβει η στενή σου στολή
σήκω και δες ποιος στρατός αλυχτά
σαν λυσσάς και το όπλο σου σφίγγεις.
Του λοχαγού σου ο ύπνος,
του διοικητή σου η ισχύ
δες πώς σβήνουν και χάνονται
που το δάκρυ μας πέφτει όπως η οργή μας,
βροχή.

του Δημήτρη Χ.

-Στη μνήμη των διόλου αγνώστων στρατιωτών, θύματα κατά τη θητεία τους στον Ελληνικό Στρατό