Δακρυσμένη Άνοιξη

Εγκαταλείπω
Με βήμα αργό
Τους έρημους κήπους
Των ατασθαλιών μου
Όπου φωνές παιδικές αντηχούν
Συνθλίβουν τον ήλιο
Σαν εύθραυστες τύψεις
Σαν οιμωγή
Για την Άνοιξη που δακρύζει

Λίγη
Έστω λίγη από τη πνοή τους
Ας γινόταν να της εμφυσήσουν.

Α.Π