Βλέμμα μητέρας
βλέπει στα μάτια το κυρτό
παράθυρο στον κόσμο
και των παιδιών η σύλληψη
γίνεται η δική τους χρυσαλλίδα.
Ποιος να φοβάται τάχα τις πεταλούδες
αν όχι οι εκκολαπτικοί μηχανισμοί του κράτους;
Κοίτα -και μη φοβάσαι-
μέσα στο γυάλινο κουκούλι
παίζουν όπως και πριν
μόνο που -κοίτα- γράφουν
απ'την αρχή κανόνες.
Μη φοβάσαι τώρα.
Τώρα είναι που οι αφέντες θρέφουν
στα πρόσωπα κείνων των παιδιών
τη δική τους σύλληψη.
Τώρα μη φοβάσαι.
Γιατί είναι που αναπόφευκτα χαράζουν
σε κείνων των παιδιών το βλέμμα
την εξουσία μας που χαράζει.
του Δημήτρη Χ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου