“Πού ήσουν σήμερα
την ώρα που σπάγανε
κεφάλια φοιτητών”
Θα σου πω ότι
έσπαγα την απαγόρευση
να ανασάνω
έσπαγα την απαγόρευση
να εισπνεύσω το τσιμέντο
του δρόμου που με οδήγησε
να ζω
που σε εξόργισε γιατί
μου δινε αυτή την απείθεια
να μην αντέχω το λιγότερο ψωμί μου ή
το ταβάνι να φτάνει τα δύο μέτρα
αντί τα τριάμισι εκατομμύρια
δε βάζω σημεία στίξης
γιατί είναι τα λόγια μου
αγχώδη
γρήγορα
σπασμωδικά
γιατί δε χρειάστηκα σκέψη
να σου πω όσα με κάνουν άνθρωπο
έβαλα μόνο εκείνα που με διαχωρίζουν
από σένα που
αν και άνθρωπος
είσαι η σκλαβιά μιας τάξης
μεταξοφορεμένων αχυρανθρώπων
που δε χρειάζεται πάνω από μια σπίθα
για να...
[ο τρομονόμος έκοψε τις τελευταίες λέξεις]
του Δημήτρη Χ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου