Οι χιονισμένοι τάφοι

Ξέφυγε το χιόνι από

την παιδική νοσταλγία
έχασε την αθωότητα
του χτυπημένου από χιονόμπαλα δέρματος
τώρα τα κορμιά
από κόκκινα του παιχνιδιού
πήρανε πια το χρώμα του παγετώνα
θάφτηκαν τα σώματα άκλαφτα
χωρίς αποσύνθεση
διατηρούνται παγερά
σφιχτά από το κρύο και την οργή
που αν δεν είχανε την ώχρα του συννεφιασμένου
χιονιστή θα νόμιζες
πως έτοιμα είναι να σηκωθούν
πρωί πρωί για χιονοπόλεμο
και θυμωμένοι γονείς θα τα φώναζαν
στη ζέστη του καλοριφέρ
-πού λεφτά για ζέστη τώρα, πού
γονείς, να μην είχαν πεθάνει από δουλειά-
έτσι κι αυτά μένουν
παγωμένα όχι τόσο από χιόνι
μα από ενδελεχή κρατική προετοιμασία
καρτερικά περιμένοντας
ένα καλοκαίρι ακατανίκητο
που σήπει τα άκαμπτα νεκρικά κορμιά
και στέλνει τους κρατοκράτες στη λαιμητόμο.