Βραδύπορο

Ζω στην ασφυξία
Παραιτούμαι
Διστάζω
Κλαίω
Αναστενάζω βαθιά
Κι άλλα τόσα ρήματα
Με κάθε μήνα που τελειώνει
Και μαζί του το ψωμί στον πάγκο
Τα μακαρόνια
Και τ'άλλα τρόφιμα
Τι είναι ποίηση;
Για κάποιους τα υψηλά ιδανικά
Έμμετρη κατάθεση βαθιών ιδεών
Αυτό που αναζητάς μέχρι και στα όνειρα
Οι καταθέσεις μου δε μου επιτρέπουν
Παρά να ονειρεύομαι τη ζεστασιά
Δε μετρώ παρά
Το βάθος της άδειας μου τσέπης
Η πείνα δεν είναι ποίηση
Μόνο για όσους δεν πείνασαν
Όμως είμαι βραδύπορο
Εκατομμύρια χρόνια στην ασφυξία
Και θα επιβιώσω
Είμαι βραδύπορο
Ελάτε, χειμώνες
Πυρηνικοί
Αιώνιοι παγετώνες
Πάλι από την αρχή
Θα φέρω στον κόσμο
Την αφθονία
Θάνατο στους χορτάτους
Και ζωή στους πεινασμένους

Πίνακας: The Widow 1 (Käthe Kollwitz)