Ακριβό μου γαλανό

Αχ, ακριβό μου γαλανό
Πότε θα είσαι ελεύθερο να
σε περπατήσουν οι αλυσοδεμένοι του τσιμέντου
οι ηλιοκαμένοι για ένα ολοημεροκάματο
στις ζεματιστές αμμώδεις ράχες σου;
Πότε το σκούρο βραδινό σου χρώμα
θα ξαναγίνει σκοτάδι που κρύβει τους αγκαλιασμένους
κι όχι αναίμακτος θάνατος για του νερού τους κολασμένους;
Πάνω στις ξεραμένες κηλίδες σου
Ονειρευόμαστε
τις μέρες της ελευθερίας
από τις αστικές ταχυπαλμίες
και τραγουδάμε όσο κρατάει η καλοκαιρινή εβδομάδα
πριν το μακρύ χειμώνα κερδίζοντας
όσο ένα μονάχα αλέ ρετούρ
στις παραλίες που κάποιο σούρουπο υποσχεθήκαμε
να βρεθούμε ίσως του χρόνου
σε μια νέα ατέλειωτα καλοκαιρινή ζωή.

του Δημήτρη Χ.

(πίνακας: At the beach II, του Edward Henry Potthast)