Τα σώματα είναι μελανά
Όνειρα γαλήνης ανεκπλήρωτα
Βάσανα γι' αποσκευές
Του κόσμου το μαρτύριο
Δεν έχουν ταυτότητα
Πλέουν σαν ναυάγια
Βουλιάζουν
Βουλιάζουν
Του πέλαγου οι κολασμένοι
Τα σώματα δε μιλούν
Οι εκρήξεις ουρλιάζουν
Τα σώματα δε μιλούν
Πιάνουν κουβέντα στο βυθό.
Δε θρηνούν τα σώματα
Είναι ανεξίτηλο μελάνι
Μόνο φωνάζουν
Μόνο απ'το χέρι πιάνονται
Κι όλο κοιτούν τον τοίχο
Κι όλο γκρεμίζουν
Μόνο νικούν τα σώματα
Ποτέ δεν επιστρέφουν.
του Δημήτρη Χ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου