Ο Σ. τρελάθηκε
Μια Δευτέρα και πεινάει
Μες στους δρόμους ουρλιάζει
Κι αντηχεί στο τσιμέντο
Δυο δρόμων μακριά.
Της χαμένης του φίλης
Το κορμί, το τσιμέντο τσακίζει
Κι ανέστιος παίρνει τους δρόμους.
Μήνα Ιούνη παγώνει τη νύχτα
Και μαζί του οι δρόμοι ουρλιάζουν
Και θρηνούν τη γενιά
Που θρηνεί τη γενιά της.
Φύγε, Ιούνη ματωμένε,
Έλα, Οκτώβρη, ξανά.
του Δημήτρη Χ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου