μια αυγή με λιτή αμφίεση
μόνο
δυο χάλκινα βραχιόλια
και όψη
που 'κοβε την ανάσα
σ'όσους ποθήσαν
να την ανασάνουν.
Ήρθε με βήμα βαρύ
-ήταν κοπιαστική η διαδρομή
μέσα από της ιστορίας την κόλαση-
κι ονειρεύονταν
όλοι οι πεινασμένοι
το γδούπο της
διψώντας για τέτοιο σαματά.
Ήρθε
κι ήταν ακόμα σκοτεινά
μα του κορμιού της
η φωτιά
τη γειτονιά όλη
φώτισε
κι ανθίσαν της οργής
τα ξεραμένα άνθη.
Κι είχε δυο ονόματα
Το πρώτο ήταν Ελευθερία,
και ξέραμε όλοι πως
δεν ήρθε να μας χαριστεί
παρά μονάχα
μόνοι μας θα δρέπαμε
τα φρέσκα της μαλλιά.
Το άλλο ήταν Ανεξαρτησία,
και ράγισαν
και πέσανε τα χάλκινα βραχιόλια
κι άλλος ξανά δεν έσκυψε
κανείς.
του Δημήτρη Χ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου